U osób z rodzin dysfunkcyjnych często rozpoznawana jest depresja, w postaci chronicznej aury smutku, poczucia straty. Przyczyny depresyji można poszukiwac w typowych dla DDA, powstających na wczesnym etapie życia, traumatycznych doświadczeniach i destrukcyjnych relacjach z ważnymi osobami.
Przyczyną stanów depresyjnych mogą też być aktualne bolesne wydarzenia i problemy.
Zdarza się, że wszystkie te zródła depresyjności występują łącznie, co może powodować szczególne nasilenie i trwałość objawów.
Bolesne doświadczenia zostawiają w psychice ślady, z którymi osoba, by móc dalej funkcjonowac musi sobie poradzić. Najcześciej jednak te sposoby radzenia sobie są szkodliwe. Po cześci dlatego, że są sposobami, w jakie usiłowało sobie poradzić dziecko w odpowiedzi na zaistnienia traumy. Z punktu widzenia dziecka doświadczenia oraz wzbudzane przez nie emocje były "nie do wytrzymania". Często są to sposoby radzenia sobie nie w pełni uświadomione lub zupełnie nieświadome. Przykładem może być: lekceważenie, zaniedbywanie i pomniejszanie swojej wartości.
Utrwalenie śladów traumatycznych doświadczeń i sposobów radzenia sobie z nimi może spowodowac powstanie w psychice destrukcyjnego schematu, który przyczynia się do nadmiernego i nieadekwatnego reagowania smutkiem, przygnębieniem i niepokojem w życiu dorosłym.
U osób w ten sposób reagujących może powstać błędne koło depresyjności i bezradności, z którego trudno jest im wyjść.
Jednym z celów grupy DDA w Dublinie jest zrozumienie schematów zachowań i trudnych uczuć.
Na podstawie Z.Sobolewskiej "Psychoterapia DDA"
DDA Dublin, 2013
No comments:
Post a Comment